Nomadisch pastoralisme

Nomadisch pastoralisme is een vorm van pastoralisme waarbij het vee op zoek naar steeds wisselende verse weidegronden wordt gedreven. Echte nomaden volgen een onregelmatig bewegingspatroon, in tegenstelling tot transhumance waarbij men seizoensgebonden vaste weiden bezoekt. Dit onderscheid wordt echter vaak niet waargenomen, en de term "nomade" wordt vaak voor beide gebruikt. Daarnaast is in historische gevallen de regelmatigheid van het bewegingspatroon vaak onbekend. Het gehoedde vee omvat runderen, waterbuffels, jaks, lama's, schapen, geiten, rendieren, paarden, ezels en kamelen. Nomadisch pastoralisme wordt gewoonlijk toegepast in regio's met weinig akkerland, zoals in de steppelanden ten noorden van de landbouwzone van Eurazië.

Van de geschatte 30-40 miljoen nomadische pastoralisten wereldwijd bevinden zich de meeste in Centraal-Azië en de Sahel-regio van Noord- en West-Afrika, zoals de Fulbe, Toeareg en Toeboe, in andere delen van Afrika zoals Nigeria en Somalië, en sommige in het Midden-Oosten, zoals traditionele Bedoeïenen.

Een toenemend aantal vee kan leiden tot overbegrazing en woestijnvorming als het land zich niet kan herstellen tussen een graasperiode en de volgende.